Zwart en Geel in Zwitserland

Tollend en een tikje misselijk plof ik neer op het eerste de beste terras in Barcelonette. Brasserie le Gaudissart blijkt het te heten, maar voor dergelijke complexe namen is er in mijn brein nu geen ruimte. ‘Suiker, suiker!’ schreeuwt mijn lijf. De uren ervoor had ik mezelf afgepeigerd op Le Trois Cols.

Een route startend in Barcelonette, over de Col d’Allos, de Col des Champs en de Col de Cayolle terug naar Barcelonette. Voor mij de eerste keer dat ik in een rit bijna 3400 hoogtemeter maakte.

Ik was die ochtend vroeg vertrokken. Voor 6:00 uur sloop ik de tent al uit richting het washok waar ik ontbeet zonder iemand tot last te zijn. Rond 8:00 uur zat ik op de fiets om de drie collen te bedwingen.

De twee eerste klimmen gingen best oké. Voorafgaand aan de laatste col van de dag trakteerde ik mezelf – op aanraden van Andries – bij de plaatselijke horeca op koffie en gebak. Vol goede moed begin ik aan de laatste beklimming, maar het tij keerde snel. Een flesje cola bij de auberge halverwege de Cayolle voorkwam dat ik vroegtijdig stilviel. De afdaling naar Barcelonette zou om te genieten moeten zijn. Ik had er weinig van meegekregen…

Bij de serveerster bestel ik twee cola, een koffie én een taartje! Pas als mijn bloedsuiker weer een beetje op peil komt, zie ik de mooie matzwarte Symplon met bijpassende DT Swiss wielen waarnaast ik mijn Ridley geplant had. De gele accenten in de bidondoppen en het stuurlint tonen een vertrouwde huisstijl.

Ik raak aan de praat met Zwitserse eigenaar van dit raspaardje en grap dat we misschien beter van fiets kunnen ruilen. Een beter passend tenue kan ik met bij deze fiets niet voorstellen. De Zwitser, Urs heet hij, stelt voor van tenue te ruilen. Ich verstehe.

Geïnteresseerd vraagt Urs naar de betekenis van Gaul!. Als een wielermissionaris vertel ik hem de blijde boodschap van Gaul! en fietsen voor War child. Was het in eerste instantie vooral de kleurstelling van mijn tenue die Urs aansprak, de missie van Gaul raakt hem ook. We wisselen emailadressen uit en beloven contact te houden.

En dat is gebeurd. In september ontving ik een bestellijst van werkelijk álle Gaul-items in onze webshop inclusief, jawel, het Gaul!-lidmaatschap! Daarmee werd Urs Gassmann ons eerste buitenlandse Gaul-lid. Het leek me passend om hem alsnog te introduceren en hoop stiekem op een tweede trainingsweekend dit jaar. In Zwitserland! Wie wil dat nou niet?